Ég týndi veskinu mínu í gær.
Ég leitaði og leitaði, ég leitað í eldhúsinu, ég leitaði í stofunni, ég leitaði í svefnherberginu mínu og inni á baði. Þegar ég fann ekki veskið fór ég í 11/11 og spurði hvort ég hefði gleymt því þar en svo var ekki. Þess vegna leitaði ég aftur í allri íbúðinni áður en ég fór út og leitaði í ruslinu, því ég er búin að vera svo dugleg að henda síðustu daga að mér datt helst í hug að veskið hefði farið með, en nei það var ekki þar.
Það var allt í þessu veski, öll skilríki og öll kort OG það sem mér þótti sárast var að sexþúsundkallinn sem Amma gaf mér og átti að fara til kaups á nýjum kodda var þarna líka.
Eins og gefur að skilja var ég ansi leið þegar ég fór að sofa í gær og var við það að gefast upp og hringja í bankann til að loka kortunum þegar ég fann veskið fyrir tilviljun ofaní þvottavélinni. Þá var ég búin að þvo að minnsta kosti tvær vélar síðan veskið tíndist.
fimmtudagur, ágúst 25, 2005
Gerast áskrifandi að:
Birta ummæli (Atom)
3 ummæli:
...og hvernig var ástandið á innihaldinu???
Það er hreint.
Sex þúsundkallinn liggur til þerris á ofninum í stofunni og kortin glansa sem aldrei fyrr. Reyndar skolaðist undiskriftin af vísakortinu en ég get nú reddað því.
Já og svo fann ég fimmhundruðkall í þurkaranum stuttu seinna.
hey má ég eiga þennan þurrkara ? ;)ekki amalegt að eiga þurrkara sem framleiðir fimmhundruð kalla :)
Skrifa ummæli