Í morgun þegar ég fór á fætur hélt ég for a split second að adsl tengingin mín væri endanlega dauð. Þetta kom mér svosum ekkert á óvart þannig þar sem ég dömpaði Háskóla Íslands í vikunni og var allveg að búast við þessu. Þess vegna varð ég svo ótrúlega glöð þegar draslið hrökk í gang rétt í þann mund sem ég rak augun í síðustu Maltisers kúluna frá því í gær sem hafði falið sig í sófanum mínum... áður en hún bráðnaði.

Netið og súkkulaði, góð byrjun á deginum.