Desember

Hildur átti ósköp bágt lengst af í desember. Hún tók með sér gubbupest frá Íslandi og var nokkra daga að losa sig við hana. Hún varð hræðilega slöpp, fannst ógeðslegt að gubba og gat hvorki hreyft legg né lið eftir verstu syrpurnar. Svo þegar það var yfirstaðið tók önnur maga pest við sem hvarf aldrei alveg og endaði í sveppasýkingu með tilheyrandi óþægindum og pirringi. Ljósið í myrkrinu var Pó dúkka sem amma gaf sjúklingnum og Hildur tók með sér í bólið strax sama kvöld og er hann þar enn (þegar ég segi ljósið í myrkrinu þá meina ég það bókstaflega því Pó er næturljós, og þegar ýtt er á bumbuna á honum/henni/því lýsir hann).
Eitt skemmtilegt sem gerðist í desember var þegar henni var boðið út að borða í tilefni af afmæli móður sinnar. Það var stórkostlega gaman. Bæði fékk hún að lita, sem er best í heimi, og svo borðaði hún á sig gat af matnum sem henni var gefin. Best var samt þegar eftirrétturinn var borinn á borð. Við pönntuðum okkur súkkulaðiköku og ís og svipurinn á Hildi var óborganlegur þegar hún sá hann. Hún ljómaði eins og sólin og galopnaði munninn og lét mata sig á herlegheitunum. Það er vert að minnast þess í þessu samhengi að Hildur Inga hefur ekki verið mötuð síðan hún var níu mánaða!


Stuttu seinna fékk Hildur Inga jólafrí og það var voða voða gott. Í fyrsta skipti naut hún þess að vera heima hjá sér að kúra og dunda, og bað ekki einu sinni um að koma með ef annað okkar skrapp út. Það var augljóst að hún var orðin langþreytt eftir veikindi og ferðalög og þurfti á hvíldinni að halda. Við áttum því góðan tíma saman í að undirbúa jólin og svo bættust Amma og Afi við með tilheyrandi gúmmelaði og næturpössunum. Hildur sefur nefnilega hvergi jafn vel og í hjá ömmu í afabóli (afi sefur í sófanum).

Svo komu jólin.

Hildur Inga hjálpaði til við að skreyta jólatréð á Þorláksmessu og fram á aðfangadag, því það var alltaf eitthvað sem mátti betur fara. Aðfangadagur leið svo eins og aðrir dagar með mikilli inniveru, teiknimyndum cocopops og öðru sem tilheyrir jólunum. Um kvöldið komu svo afi og amma og Hildur sýndi þeim jólatréð og lét leika við sig. Hildur átti æðislegt kvöld. Hún skyldi reyndar ekki afhverju fólk var alltaf að borða kvöldmat aftur og aftur (forréttur og aðalréttur) og borðaði lítið en dundaði sér staðin við að setjast, standa á og hoppa af stórum kassa sem stóð undir jólatréinu (þegar betur var að gáð leyndist í kassanum þetta fína dúkkurúm). Svo varð hún líka pínu smeik við hæstu tónana í orglespilinu í útvarpinu, mjög draugalegt.
Við vissum ekki alveg við hverju mátti búast þegar kom að pakkaopnun. Hildur hefur hingað til aldrei verið mikið fyrir að opna pakka, en þetta kvöld fór alveg eins og það átti að fara. Þar sem Hildingur á svo stóra fjölskyldu voru þetta heil ósköp af pökkum og þessvegna var bara sumt lagt undir tréð þetta kvöld. Planið var svo að hún myndi opna nokkra pakka, fara svo að sofa og opna restina daginn eftir.
Hildur Inga varð hins vegar alveg heilluð af þessari athöfn. Í fyrsta lagi þurfti hún aldeilis að leika með allt sem kom úr pökkunum og það sem kom í pörtum skyldi vera sett saman samstundis. Svo þurfti hún líka helst að máta fötin sem hún fékk og var þessvegna í lopapeysu stóran hluta kvöldsins. Þegar hún var búin með sína pakka vildi hún endilega halda áfram. Þá var nú lítið mál að setja hana í að útdeila gjöfum til hinna í boðinu. Það gerði hún af mikilli röggsemi og aðstoðaði svo viðkomandi við að opna pakkan. Þetta var mikil skemmtun, bæði fyrir Hildi og aðra viðstadda.
Loks upp úr tíu missti litla manneskan áhugan á pökkunum (þá voru nokkrir enn eftir). Þá tókum við bara smá pásu og fengum okkur ís sem sú stutta borðaði með bestu list. Þegar hann var búin ætlaði hún svo bara að halda áfram að leika. Það var nú ekki alveg í boði, heldur var henni skellt í náttföt og beint í ból. Því hafði hún ekki orku í að mótmæla því hún sofnaði á leiðinni ofan í rúmið, og stein svaf til morguns.

Afi og amma gistu á jóla nótt og restin af jólunum leið í afslappelsi og cocopopsát og leik með nýja dótið að sjálfsögðu. Gamlárskvöld var líka ósköp skemtilega en þá voru flestir í partýinu hálf slappir svo það var ekki mikið partý það kvöldið. Hildur Inga sýndi hins vegar mikin áhuga á stjörnuljósum og öðru gamlársdóti svo við gerum ráð fyrir hressara gamlárskvöldi að ári.

Nóvember

Í byrjun nóvember fórum við í foreldraviðtal á leikskólanum. Það var afskaplega hugguleg stund, þar sem við sátum í tæpan klukkutíma með pedagógunum og töluðum fallega um Hildina. Þar kom fram að Hildur Inga er prúð, glöð og skemmtileg stelpa. Full af fjöri og orku og dugleg að leika sér. Þar að auki er hún afskaplega dugleg að bjarga sér og er góð við hin börnin. Hún knúsar þau og kyssir við hvert tækifæri og er fyrst til að koma og hugga ef einhver meiðir sig. Þetta kom okkur mikið á óvart því við fengum á þessum tíma lítið af knúsum og ef við báðum um koss þá fengum við náðsamlegast að smella einum á kinnina.
Frekju taktarnir sem við vorum farin að sjá heima létu ekki á sér kræla á leikskólanum og borðsiðir sem var (og er) ansi ábótavant heimavið, voru til fyrirmyndar. Hinsvegar könnuðust þær við stælana frá öðrum börnum, svo væntanlega er þetta eitthvað sem hún lærir þar en þorir bara að prófa heima hjá sér. Loka vitnisburðurinn var svo "det gladeste barn jeg nogen siden har mødt". Sem er nú bara ansi gott.
Við fórum því kát og glöð heim og bjartsýn á að þriggja vikna heimsókn til Íslands væri nú lítið mál fyrir Hildinginn. Við höfðum rangt fyrir okkur. Glaða barnið týndist nefnilega einhverstaðar yfir Færeyjum og við fundum hana ekki aftur fyrr en viku seinna. Hún hætti að tala í smá tíma, varð vælin, erfið, þreytt og stressuð á stöðugum boðum og heimsóknum.
Þetta var þó ekki alslæmt. Ömmurnar standa alltaf fyrir sínu og afi gaf bæði ís og súkkulaði. hún vingaðist líka við kisu og gaf honum harðfisk og kattamat. Hún reyndi líka að gefa honum með sér af piparkökum en hann vildi það ekki. Svo var nú líka alveg ágætt að leika við öll þessi frændsystkin og komast í stórukrakkadót. Hildur mátaði sig líka í stórufrænku hlutverkinu og ruggaði litlu Önnu hratt og örugglega í stólnum sínum og potaði snuði upp í frændur sína.
Eins og venjulega varð Hildur veik næst síðasta daginn á Íslandi. Hún gubbaði voða mikið og fékk smá hita, þannig að síðustu dagarnir fóru í ekki neitt. Það var svosem ágætt því við vorum öll orðin ósköp lúin eftir þeytinginn og höfðum gott af smá pásu. Það var þessvegna ákaflega hamingjusöm fjölskylda sem hélt á flugvöllinn 2. desember, með eina ömmu í farteskinu.

framhald í næsta bloggi...

Óskalisti Caprivej 6, hvað langar okkur í í ár?

Heimilið:

Eitthvað fínt; dúka, servéttur, sparilegt og spennandi (Lin design, DUKA og Kokka er t.d góðar búðir).

Hildur Inga:

Föt í stærð 92-98

Leikföng af öllum stærðum og gerðum.

Púsl

Bækur

Tónlist

Fer að vanta sæng í stærð 100x140

Hefur heldur aldrei eignast kuldaskó (stærð23).

Anna og Hákon:

Föt

Nærbuxur og Sokka!!!

Matador söngleikinn á DVD

Matador spilið (uppúr þáttunum)

Bækur:

Takk ústrásarvíkingar!

Artemis Fowl og atlantisduldin (bæði á íslensku og á ensku)

Foreldrahandbókin

Ævisaga Gunnars Eyjólfssonar

Nigellu Lawson bækur

Tónlist:

Diskóeyjan

Eins og hálfs árs!

Hildur Inga er átján mánaða í dag, það er merkilegur aldur. Ef hún væri á Íslandi færi hún í skoðun hjá lækni þar sem færi fram alment þroskamat og bólusetning. Svoleiðis eru hlutirnir ekki gerðir í DK þannig að hér á eftir koma niðurstöður úr heimatilbúnu þroskamati.
Hildur Inga 18 mánaða:

Hæð: 80 cm (mæligagn: tommustokkurinn hans pabba).
Þyngd: 12 kíló ca. (mæligagn: vigtin á pósthúsinu, í útigalla).

Augu: blá
Hár: ljósar krullur, með rauða enda og aðeins farið að dökkna í rótina.

Heilsufar: fínt bara, smá hor en ekkert til að kvarta yfir.

Almennt:
Hildur Inga er kát og skemmtileg stelpa, ákveðin og lætur engan vaða yfir sig, allra síst foreldra sína. Skapið er þó búið að koma okkur í vandræði þar sem nágranninn var farin að hafa áhyggjur af að við værum að pína barnið. Þann miskilning náðist að leiðrétta áður en hann hringdi á barnavernd en eitthvað hefur Hildur orðið vör við að þetta gengi ekki lengur, því hún hefur verið miklu afslappaðri síðan.

Svefnvenjur Hildar eru orðnar miklu rútíneraðri á haustmánuðum og sefur hún nú frá hálf átta til sjö (oftast) og svo einn og hálfan til tvo tíma á leikskólanum. Þetta kemur til af samstilltu átaki heimilis og skóla, því nú er farið að sussa á hana þegar hún vaknar óásættanlega snemma, (hún var nefnilega farin að vekja hin börnin á leikskólanum þegar hún vaknaði syngjandi kát eftir 40 min svefn og var svo orðin yfir sig þreytt um fimmleitið). Nú tekur hún sussið svo alvarlega að þegar hún núna sér mynd af sofandi barni byrjar hún að sussa í gríð og erg.

Hildi finnst best að sofa í sínu bóli með sínar tvær duddur og Kalla kanínustrák en er farin að vilja kúra pínu á morgnanna í mömmu og pabba bóli aftur. Hún strækaði nefnilega alveg á okkur í sumar og neitaði alveg að koma uppí ef hún vaknaði of snemma á morgnanna, enda allt of heitt og þröngt í stóra rúminu með tveimur fullorðnum.

Á sama tíma ákvað hún líka að það væri bara ekki kúl að knúsa foreldra sína og barðist um á hæl og hnakka ef það var reynt. Hins vegar þykir henni ósköp gott að fá morgun knús hjá Lene, uppáhalds kennaranum sínum og heilsar henni þannig á hverjum morgni. Þetta er þó allt að skána, og hún bæði knúsar og kyssir okkur og ef hún er í þannig stuði.

Borðsiðir Hildar eru ekkert til að hrópa húrra fyrir. Hún borðar sjálf flest allan mat og eins mikið eða lítið og hún vill, en hún á það líka til að henda matnum í gólfið og hella niður vatninu sínu bara til að sjá hversu langt hún drífur. Hún virðist haga sér betur á leikskólanum og þegar eru gestir svo við höfum einhverja von um að geta þegið matarboð þegar við komum til Íslands.

Helstu áhugamál mál Hildar Ingu er að leika, mikið, mikið, mikið. Henni þykir rosa gaman að leika úti, sérstaklega að róla og moka. Inni finnst henni flest allt skemmtilegt. Hún kann að byggja turn úr átta kubbum, lesa bækur og teikna (bæði á veggi og blöð). Hún er mikill verkfræðingur og dundar lengi við að raða saman púslum og pota dóti ogan í kassa.

Henni þykir óskaplega gaman að keyra vagninn sinn og geyma dót í honum og nýjasti leikurinn er að dunda sér með bollastell og eldhús dót. Hildur er mikill príliköttur, núna er hún sérstaklega að kanna fleti sem eru í ca. 70 cm hæð og stefnir hærra. Fín og gróf hreifingar eru semsagt á réttu róli og rúmlega það.

Máltakan gengur eðlilega fyrir sig að mestu. Hildur getur allt sem hægt er að ætlast til af 18 mánaða. Hún bendir á líkamsparta og segir "auja" þegar hún bendir á augað. Hún kann fullt af orðum og skilur langar setningar og virðist vera nokkuð jafnvíg á íslensku og dönsku. Eins og þekkt er hjá tvítyngdum börnum segir hún ekki mikið ennþá en skv.pedagógunum er hún á réttu róli í máltöku miðað við dönsk börn. Talmeinafræðingurinn móðir hennar er hinsvegar spennt að sjá hana í samanburði við íslenska jafnaldra.

Heimurinn hennar Hildar Ingu er ósköp lítill og rólegur. Hann samanstendur af Caprivej með pabba og mömmu, og leikskólanum, með Lene, Louise og Mattilde og öllum krökkunum. Svo á hún líka ömmur og afa sem búa í tölvunni og svo er stundum ágætis fólk sem sefur í sófanum og nennir að leika. Maður hefði haldið að svona einangrun gæti valdið mannafælu og óöryggi en svo er ekki. Hildur tekur öllum vel og virðist þekkja sitt heimafólk, enda á hún fullt albúm af myndum með mikilvægustu andlitunum.

Við erum samt óskaplega spennt að komast með hana til Íslands og leyfa henni að hitta fólkið á myndunum og sjá hvernig hún bregst við, en þangað til líkur þessari samantekt eins og Hildur Inga gerir þegar í hvert sinn sem hún fer út úr herbergi..."hej hej" og smá vinki.

Hildur vandræðabarn.

Hildur Inga hefur fengið viðurnefni á leikskólanum, "den lille bandit"! Henni þykir ákaflega gaman þar og kennararnir eru flestir ef ekki allir ógurlega skotnir í henni. Þess vegna kemst hún kannski upp með meira en er kannski hollt fyrir fyrir litla stúlku.
Það sannaðist í dag, því þegar við kumum að sækja hana í dag var búið að setja hliðið á milli vuggestuen (þar sem litlubörnin eru) og börnehaven (þar sem stóru börnin eru). Þetta hlið er oftast opið því það er mikið frelsi á leikskólanum og börnunum er frjálst að fara á milli deilda á leiktíma. Hildur Inga nýtir sér þetta óspart og er mikið á flakki á daginn, þess vegna er hún þekkt um allt hús.
Í dag skrapp hún yfir á stóru deildina í heimsókn og komst í tússliti. Þegar við sóttum hana var hún öll út krotuð og okkur tjáð að hún hafi verið gerð brottræk af stóru deildinni fyrir skemdarverk. Hún hafði s.s skroppið yfir í heimsókn, komist í tússliti og litað stórt listaverk á gólfið hjá þeim. Þegar kennarinn kom og stoppaði hana af brosti hún bara til hennar og hélt áfram. Í kjölfarið var henni fylgt yfir á vöggustofu álmuna og lokað á milli.
Sagan af Hildi og listaverkinu var fljótlega komin um allt hús og við heyrðum nokkrar útgáfur af henni á leið út. Kennararnir voru þó sammála um að það væri allt of freistandi að geyma tússliti í seilingarfjarlægð fyrir lítil börn. Svo finnst mér líka klaufaskapur að hafa ekki blöð einhverstaðar nálægt, því Hildur leitar nefnilega að blöðum til að teikna á ef hún kemst í liti.

Hildur Inga næstum 15 mánaða...

...elskar leikskólann sinn.
...borðar allt ef það er sósa með því.
...stendur á tám, bendir á bumbu og tásur og veit að maður notar bara einn lykil til að opna dyr.
...gerir hreyfingar við "3 litlir apar sátu uppí tré".
...segir bumva (bumba), brrrr (bíll), buvrr (fugl) já /b/ er uppáhalds hljóðið hennar.
...Þykir rennibrautir og rólur stórkostlegar uppfinningar.
...raðar saman og tekur í sundur.
...finnst gaman að æfa sig í að klæða sig í föt.
...kemur með föt og skó ef hún vill fara út.
...borðar sjálf með gafli og skeið.
...er komin með nokkuð flókinn dansstíl.
...flakkar, skoðar og rannsakar.
...finnst gaman að tilla sér á passlega stóla.
...talar dönsku.
...notar tvo putta til að benda á tvo hunda.
...er skó og snuddu fíkill.
...prílar upp á allt, allstaðar.
...leikur með bolta og bíla.
...er glöð og kát og afskaplega skemtileg.

Framhald á morgun, nokkrum vikum seinna.

Leikskóla mál Hildar hafa aldeilis snúist á haus síðustu vikur.
Þegar ég hafði nýlokið við að setja inn síðustu færslu barst okkur bréf þess efnis að Hildur Inga hefði fengið pláss á óskaleikskólanum okkar 10 maí. (Sá sem hún var byrjuð á var bara hugsaður sem tímabundið). Við höfðum ekki búist við þessu fyrr en í haust en ákváðum að þyggja plássið þrátt fyrir finnast erfitt að rífa hana burt af hinum staðnum svona nýbyrjaðri.
Hildur hélt þó áfram í aðlögun á gamla staðnum og undi sér þar við leik og að hræða kennarana næstu vikur. Aðlögunin gekk rosalega vel fyrstu vikuna en svo tók Hildur hið klassíska "nei, komon á ég að vera hér á hverjum degi!!!" bakslag og reyndi að gera öllum það ljóst að það væri hún alls ekki til í, stjórnsöm eins og mamma sín sjáiði til. Vika tvö var þess vegna ansi erfið en svo var bara svo gaman að leika við alla krakkana að hún mátti bara alls ekki vera að því að stjórna.
Hildur reyndist hafa fengið príl gen föður síns og gengu því kennararnir á eftir henni með hjartað í buxunum til að grípa barnið þegar hún dytti, sem hún gerði oft. Við heyrðum orð eins og óttalaus og hættuleg en best fannst mér orðið udforskende, sem þýðir "einhver sem kannar, rannsakar og skoðar" mér þykir það eiga vel við hana.

Í dag byrjaði Hildur Inga svo á nýja leiksólanum. Hann heitir Hundredemeterskoven eftir skóginum í ævintýrum Bangsímons og deildarnar heita allar eftir persónum úr bókinni. Hildur er á Tígra deild, sem á vel við því mig minnir að hann hafi verið ansi aktífur sjálfur.
Ég var ansi stressuð fyrir þessari aðlögun (var alveg róleg síðast) því mér fannst við svolítið vera að henda henni út í djúpulaugina, þetta er nefnilega alvöru leikskóli. Þarna eru börn frá eins árs og upp í 6 ára og það er mikill samgangur á milli deildanna, s,s ekki bara bómullarsmábörn eins og á hinum staðnum. Hildur er því bæði minnst og yngst.
Hildur Inga er hinsvegar töffari og rúllaði fyrsta deginum upp. Henni var alveg sama hvort við værum þarna eða ekki, lék sér eins og herforingi og stakk síðan af til að kanna restina af húsinu með stelpna stóð (og einn kennara á eftir sér). Við sjáum til hvernig gengur á morgun, en so far so good.
Mér líður pínu eins og ég sé komin heim á Garðaborg á fallegum sumardegi og er miklu sáttari við þennan stað heldur enn hinn, þó hann hafi ekki endilega verið slæmur. Hér fara börnin út í öllum veðrum og þrátt fyrir að húsið sé stút fullt af börnum sem leika sér í hverjum krók og kima eru allir svo glaðir og uppteknir að lætin verða ekki yfirþyrmandi og andrúmsloftið létt. Svo sýndist mér foreldrarnir voða kátir líka.