Udflugts dagar

Í gær var fyrsti sunnudagurinn í mánuðinum, þá eru allar búðir sem eru venjulega ekki opnar á sunnudögum (s.s allar búðir) opnar. Þetta eru miklir dýrðar dagar og við ákváðum að nýta daginn og hjóla út í Feelds. Þar með slógum við tvær flugur í einu höggi, fórum í skoðunarferð um Amager (og uppfylltum þar með skilyrði udflugts daga, að fara út og skoða eitthvað einusinni í viku) og nýttum sunnudagsopnunina, sem er orðið svo innprenntað í mann (að m.a.s mér, sem aldrei fer í aðrar búðir en Nettó) líður illa ef ég fer ekki að versla.
Í þessari ferð gerðist tvennt markvert. Í fyrsta lagi þá datt ég af hjólinu, eithvað sem hefur ekki gerst síðan ég var tíu ára. Við vorum að hjóla og ég var að benda Hákoni á sérlega ljótar byggingar og sleppti annari hendi af stýrinu. Þá lærði ég það að ég get alls ekki hjólað með annari hendi, því ég hjólaði snarlega utan í kanntinn sem var ákkúrat nógu hár til þess að ég gat ekki hjólað uppá hann. Svo ég datt, og það var víst ekki sérstaklega tiggnarlegt. Það sér svosem ekkert á mér, ég er bara með strengi hér og þar , en það er verra með hjólið. Karfan er rispuð, annað handfangið er skrámað og það ýskrar í því. Og það læknar sig víst ekki sjálft.

Hitt merkilega sem gerðist var að ég hætti við að flytja til Íslands. Við hjóluðum nefnilega í gegnum hverfið sem ég vil búa í. Það er með mörgum litlum götum, pínulitlu hringtorgi, fullt af risa trjám og húsum sem eru öll eins og gamla borgarbókasafnið. Ó svo fallegt og það er einmitt verið að gera það upp handa mér.

Verst hvað mér leiðast danir.