föstudagur, september 18, 2009

Nágranninn

Danir trúa ekki á gluggatjöld. Þess vegna veit ég ótrúlegustu hluti um fólkið í kring um mig þó ég þekki það ekki neitt. Þetta er í raun óhjákvæmilegt þegar nábýlið er svona mikið og öll herbergi blasa við upp ljómuð. Svo þið megið ekki halda að ég liggi úti í glugga heilu kvöldin og fylgist með nágrönnum mínum. Það geri ég ekki. Það er að segja þangað til í kvöld.
Í kvöld stóð ég með snakkpoka í myrkvuðu eldhúsi og fylgdist með nágranna mínum hinum megin garðsins.
Annan hvern föstudag eftir kvöldmat þrífur þessi nágranni minn svefnherbergið hjá sér. Hann tekur af rúmunum, setur rimlarúmið upp í hjónarúmið (væntanlega eftir að hafa þrifið á því fæturnar!) og fer með allt lauslegt inn í eldhús eftir að hafa þurkað af því. Þetta lauslega er m.a myndirnar á vegjunum, golfsett, regnhlífar og vigt. Því næst ryksugar hann herbergið og skúrar, raðar svo öllu inn aftur setur hreint á rúmin og leggur síðan barnið sitt til svefns, sem hefur verið baðað á meðan öllu þessu stendur.
Yfirleitt heldur hann svo áfram inni í stofu og ef hann hefur tíma tekur hann líka eldhúsið (það er samt ekki svo merkilegt því það er þrifið einu sinni á dag. Svo bakar hann líka sundum og straujar reglulega inni í eldhúsi. Konan hans eldar hins vegar matinn.
Ég er gjörsamlega heilluð af þessari hegðun. Ég geri mér mér grein fyrir að þetta er kannski ekki alveg heilbrigt hjá honum (og ekki mér heldur) en ég bara skil ekki hvernig hann fer að þessu og það sem meira er, mig langar svo að vita það. Ég fæ nefnilega alltaf smá samviskubit þegar hann byrjar því barnið mitt liggur þá yfirleitt og sefur í ekki alveg hreinu herbergi og eldhúsið er í rúst á meðan ég borða súkkulaði inni í stofu. Hef samt á tilfinningunni að mér líði betur heima hjá mér heldur en honum.

Kannski ég ætti bara að bjóða honum í heimsókn? Honum þætti það örugglega gaman.

miðvikudagur, september 02, 2009

Lifið á Caprivej.

Jæja jæja, rúmlega einu kílói, slatta af hári og einni flugferð síðar er Hildur flutt til Danmerkur. Hún stóð sig með eindæmum vel í flugvélinni, breiddi út faðminn þegar hún tókst á loft horfði á Simpsons með pabba sínum og hélt gráti í lágmarki. Þetta var afskaplega gott, því sjaldan hafa ferðafélagar hennar átt verra flug.
Við lentum í veseni í innritun sem endaði með því að við urðum allt of sein og vorum kölluð upp í flugið. Þá var ég orðin svo stressuð að ég sat stíf af stressi í fluginu sem var annars tíðindalaust. Svo vorum við með svo mikinn farangur að við þurftum risa bíl til að fara með okkur heim. Þar voru að sjálfsögðu vegaframkvæmdir eins og venjulega svo bíllinn komst ekki inn í götuna þannig að við urðum að ferja farangurinn frá Lergravsparken og heim.
Næstu dagar fóru svo í að koma okkur fyrir í íbúðinni og fara í IKEA. Allar þessar tilfæringar urðu til þess að Hildur varð gjör spillt af eftirlæti, fór að vakna oft á nóttunni og grenja hástöfum ef hún fékk ekki eins og hún vildi. Við fórum því að ala hana upp fyrir alvöru og nú virðist okkur hafa komist fyrir mestu frekjuna.
Hildur er líka búin að læra margt skemmtilegt. Hún er löngu farin að velta sér á magann sem getur valdið ákveðnum vandræðum þegar maður nennir ekki að halda hausnum uppi lengur. Hún er líka farin að hlægja hástöfum þegar einhver leikur við hana og er orðin ótrúlega flink að stinga dóti í munninn.
Lífið á Caprivej er s.s smám samana að rútínerast. Við erum enn að reyna að koma öllu dótinu okkar fyrir og erum endanlega búin að ákveða að skipta á herbergjum, s.s breyta svefnherberginu í stofu og öfugt. Svo skemmtum við okkur við að kaupa mat sem bragð er af og njóta veðurblíðunnar.

Erum búin að taka fult af myndum síðan við komum og það má sjá hluta af þeim með því að smella hér og hér